Մի օր մտար իմ քաղաք...

Մի օր մտար իմ քաղաք...

Ես ունեցած-չունեցածս ոտքերիդ առջև գցեցի, արմավենու ճյուղերով դիմավորեցի ու բարձր ձայնով աղաղակեցի.

- Օվսաննա˜ ի բարձունս...

- Օրհնյալ է Նա, որ գալիս է իմ քաղաք` որպես Տեր...

Դու ընթրեցիր ինձ հետ, իմ ոտքերը լվացիր, Քեզ հետ այլակերպության լեռը բարձրացրիր, ջրերի վրայով քայլել արտոնեցիր, հանդարտություն տվեցիր փոթորիկներիս, ծովերս ճեղքեցիր, ինձ հոշոտող գետերը չորացրիր, վտակներ հանեցիր անդունդներից` ինձ ոռոգելու, սահմաններս հաստատեցիր ու լուսատուներ կարգեցիր քաղաքիս վրա...

Մի առավոտ, աքաղաղի կանչի հետ, աշխարհի վառած կրակի մոտ ուրացա Քեզ… Մի երեկո խաչեցի Քեզ...

Բայց մայրամուտին երևացիր` հարություն առած ու ասացիր.

- Արածեցրո´ւ գառներս, թե սիրում ես Ինձ...

Հավիտյան անփոփոխ է պատասխանն իմ.

- Տե´ր, գիտես, որ սիրում եմ...

Արմինե Բոյաջյան