Հարգալից լինել բոլորի հետ

Հարգալից են եղել ոչ միայն արդարները՝ անգամ իրենց թշնամիների հետ,  այլև՝ հեթանոս թագավորները և կառավարիչները․

«Եւ Բերսաբէն գլուխ տուաւ երեսը մինչեւ գետինը եւ երկրպագեց թագաւորին եւ ասեց. Կեցցէ իմ տէր արքայ Դաւիթը յաւիտեան» (Գ Թագավորաց 1․31)։

«Թագաւորների թագաւոր Արտաշէսը՝ Եզրաս քահանային երկնքի Աստուծոյ օրէնքի կատարեալ դպրին, եւ այլն» (Եզրաս 7․12)։

«Նաբուգոդոնոսոր թագաւոր. բոլոր ժողովուրդներին, ազգերին եւ լեզուներին, որոնք բնակվում են բոլոր երկրի վերայ, շատանայ ձեր խաղաղութիւնը» (Դանիել 4․1)։

«Այն ժամանակ Դանիէլը խօսեց թագաւորի հետ. Ով թագաւոր, յաւիտեան ողջ կաց» (Դանիել 6․21)։

«Այն ժամանակ Դարեհ թագաւորը գրեց բոլոր ժողովուրդներին, ազգերին եւ լեզուներին, որոնք բնակվում են ամեն երկրում, Շատանայ ձեր խաղաղութիւնը» (Դանիել 6․25)։

«․․․Որ սորանցից ձեր անձերը պահելով լաւ կ’անէք. Ողջ կացէք» (Գործք. առ․ 15․29).

«Կղօդիոս Լիւսիաս. Պատուական կուսակալ Փելիքսին ողջոյն․․․», իսկ նամակի վերջում՝ «Ողջ կաց» (Գործք․ առ․ 23․26)։

«Այն ամենի համար որի մասին Հրէաները ամբաստանում են ինձանից, ով Ագրիպպաս թագաւոր, իմ անձը երանելի եմ համարում, որ այսօր քո առաջին պատասխան պիտի տամ» (Գործք․ առ․ 26․2)։

«Ինչպէս Սառան հնազանդ էր Աբրահամին, նորան տէր կոչելով․․․» (Ա Պետրոս 3․6)։