Որտեղի՞ց են առաջացել նոտաները

11-րդ դարում (990-1050) իտալացի երաժիշտ-տեսաբան Գվիդո դ՛Արեցոն ստեղծում է բավականին կատարելագործված «գծային» երաժշտագրության համակարգ: Նա ապրում էր Իտալիայի Արեցո քաղաքում և ղեկավարում էր եկեղեցու երգչախումբը: Ամեն օր փորձերը սկսում էին աղոթքով՝ ուղղված սբ. Հովհաննես Մկրտչին: Աղոթքը վերաբերում էր ձայնին, հայերեն թարգմանությամբ՝ «Տու՛ր մեզ մաքուր շուրթեր, Սու՜րբ Հովհաննես, որպեսզի կարողանանք մեր ձայնի ամբողջ ուժգնությամբ վկայել քո կատարած հրաշքների մասին»:

UTqueant laxis

REsonare fibris,

MIra gestorum

FAmuli tuorum,

SOLve pollute

LAbii reatum,

Sancte Johannes.

Այս աղոթքի յուրաքանչյուր տողի առաջին վանկերը՝ «UT», «RE», «MI», «FA», «SOL», «LA» և «SI», շնորհիվ Գվիդոյի ընդմիշտ մնացին որպես նոտաների անուններ: «SI» նոտան աղոթքի վերջին բառերի սկզբնատառերի միացումն է, իսկ «UT» նոտան հետագայում՝ 17-րդ դարում, արտասանությունը հեշտացնելու նպատակով փոխարինվեց ավելի հարմար «DO» նոտայով, որը Dominus` Աստված բառի առաջին վանկն է:

Ըստ մեկ այլ մեկնաբանության՝ նոտաների նշանակությունը հետևյալն է՝

ԴՈ-DOMINUS-Տեր

ՌԵ-rerum-մատերիա

ՄԻ-miraculum-հրաշք

ՖԱ-familias –planetarium-մոլորակների ընտանիք, նաև՝ արեգակնային համակարգ

ՍՈԼ-solis-արև

ԼՅԱ-lactea via-Ծիր Կաթին

ՍԻ-siderae-երկինք: