Քրիստոսի տանջանքները․․․

Գոյություն ունի գիտական ​​հոդված Հիսուսի մահվան մասին, որը հրապարակվել է 1986 թվականին աշխարհի ամենահեղինակավոր գիտական ​​ամսագրերից մեկում՝ JAMA-ում, The Journal of the American Medical Association-ում։  

Հոդվածը կոչվում է «Հիսուս Քրիստոսի ֆիզիկական մահվան մասին» (On thephysical death of Jesus Christ):   Դրանում հեղինակները ցույց են տալիս, որ հռոմեական մտրակելու, ծեծի  գործընթացը սարսափելի դաժան է եղել։     Նկարագրված են տեխնիկական մանրամասները, որոնք Աստվածաշնչյան պատմվածքի հետ միասին տալիս են այս ողջ գործընթացի ամբողջական համայնապատկերը՝ դատաստանից մինչև խաչի վրա մահ:  

Դատավարությունից առաջ Ղուկաս 22-ն արձանագրում է, որ Հիսուսը խորը տանջանքի մեջ էր և քրտինքը արյան կաթիլների նման էր: Թեև հազվադեպ է, բայց բժիշկներն այս հատկանիշը ճանաչում են որպես հեմատիդրոզ, որը կարող է առաջանալ սթրեսի բարձր մակարդակի պատճառով:    

Դատավարությունից հետո Հիսուսին դաժանորեն մտրակեցին կաշվե մտրակով՝ ծայրերին երկաթե փոքրիկ գնդիկներով և սուր ոսկորներով։ Երկաթե գնդիկները ներքին վնասվածքներ են հասցրել, և ոսկորները պատռել են մարմինը, մերկացնելով կմախքի մկանները և առաջացրել արյան  մեծ կորուստ, ինչը, հավանաբար, թողել է նրան նախաշոկային վիճակում։    

Դաժան մտրակելուց հետո Հիսուսին ծաղրեցին, թքեցին և ստիպեցին իր խաչը տանել Գողգոթա։   Խաչելության ժամանակ մեղադրյալին խաչի վրա գցել են գետնին, իսկ դաստակներին ու ոտքերին գամել են մինչև 18 սմ երկարությամբ մեխեր։   Խաչելությունը մեծ ցավ պատճառող և դանդաղ ու խեղդող մահվան պատճառ հանդիսացող գործընթաց էր:   Շնչելը շատ ցավոտ էր։ Ամեն շնչելուց Հիսուսը պետք է բարձրացներ իր մեջքը՝ քարշ տալով խաչափայտի երկայնքով և իր ամբողջ ծանրությունը տեղափոխեր իր ոտքերին, որոնք մեխված էին մեխերով։ Հանգամանքներ, որոնք մեծացրել են արյան կորուստը և սարսափելի ցավ պատճառել։    

Խաչելության հետևանքով մահվան մի քանի պատճառ կարող էր լինել, բայց երկու ամենահաճախ հանդիպողներն են եղել, հիպովոլեմիկ շոկը և շնչահեղձությունը՝ հյուծվածության հետևանքով:   Երբ Հովհաննեսի Ավետարանը պատմում է, որ Հիսուսի մահից հետո զինվորը խոցել է նրան նիզակով և դուրս է եկել «արյուն և ջուր», գիտնականների բացատրությունն այս է, որ ջուրը, հավանաբար, եղել է պլևրալ հեղուկ և շիճուկային պերիկարդ ու պետք է նախորդեր արյան արտահոսքին և կունենար ավելի փոքր ծավալ, քան արյունը: Հավանաբար, հիպովոլեմիայի և սրտի սուր անբավարարության ֆոնի վրա զարգացել են պլևրալ և պերիկարդի էֆուզիաներ, որոնք մեծացնում են ակնհայտ ջրի ծավալը։   Պարզապես նայելով Հիսուսի ֆիզիկական տառապանքներին՝ մենք հասկանում ենք, թե որքան սարսափելի պետք է լիներ այդ ամենին դիմանալը.

• Ուժեղ սթրես,
• անքուն գիշեր,
• անարդար դատավարություն,
• անմարդկային մտրակումներ,
• ծաղրանք և
• մահվան սեփական գործիքը քեզ հետ տանելու անհրաժեշտություն:
• Եվ նույնիսկ ԱՎԵԼԻՆ։

 Նրա ուսերին «ծանրացնողը» մեր մեղքերն էին։ Եսայիան մարգարեացավ.«Բայց նա մեր մեղքերի համար վիրավորվեց, և մեր անօրենությունների համար հարվածվեց, մեր խաղաղության պատիժը նրա վրա եղավ, և նրա վերքերովը մենք բժշկվեցինք»/Եսայի 53․5/։

Նա զոհ էր. Աստծո Գառը, ով վերցնում է աշխարհի մեղքը: Միայն Աստված, ով մարդացավ, կարող էր մարդկանց հաշտեցնել Աստծո հետ: Դրա համար մենք ասում ենք, որ զոհը եղել է սիրո համար, քանի որ Նա մեղք չի ունեցել, ի տարբերություն մեզ: Եթե ​​մեղքը մահ է ծնում, ուրեմն մենք պետք է մահանայինք, ոչ թե Նա:   Այսպիսով, ձեր ամբողջ փտածությունը, ձեր բոլոր չար մտքերն ու արարքները, ձեր ամբողջ ապստամբությունը Աստծո դեմ... այդ ամենը Քրիստոսի ուսերին էր: Եվ նա հաղթեց ոչ միայն մեղքին, այլև մահին։  

Երբ կարծում եք, որ ձեր կյանքը չափազանց բարդ է, ոչինչ չի ստացվում, նայե՛ք այս լուսանկարին և հիշեք այն ամենը, ինչի միջով անցել է Հիսուսը ձեր հանդեպ սիրուց դրդված։ Այն պատիժը, որ աշխարհը բերում է մեզ վրա, ՆՐԱ վրա էր։

Ո՛Չ ՄԻ ԱՐԴԱՐԱՑՈՒՄ