Թե հոգնել ես... Հովհաննես Թումանյան

Թե հոգնել ես հաղթահարված

Կյանքի անվերջ հոգսերով,

Թե տանջվում ես արհամարհված

Բոցավառվող քո սիրով.

Թե կյանքի մեջ մի չար դիպված,

Մի ամոթ է քեզ ճնշում,

Թե չարաչար հիսաթափված

Կյանքն ատում ես և գարշում,

Լավ իմացիր, ողջ անօգուտ

Պիտի հուզեն միմիայն քեզ,

Մի՜ սպառիր ուժը հոգուդ

Մտածմունքով կարճատես.

Հանգիստ եղիր, աղոթք արա,

Անհիշաչար եղիր միշտ,

Թող քո լացով չուրախանա

Քո թշնամին ամբարիշտ:

Կյանքի ցավը, բախտի խաղը,

Ատելությունն անմըտի,

Հավատացի՜ր, երբեք չարժեն

Վրդովմունքին քո սրտի:

Եվ այդ սիրտը քեզ չի տված

Որ դու մաշես ամեն օր,

Այնտեղ պիտի ապրի Աստված,

Ոչ թե ցավեր նորանոր:

Հ․Գ․ Քրիստոսն ասում է․«Եկեք ինձ մոտ, բոլոր հոգնածներ և բեռնավորվածներ, և ես հանգիստ կտամ ձեզ» /Մատթեոս 11․28/։