Երբ նայում եմ ես հեռու. Անահիտ Գիտունի
Երբ նայում եմ ես հեռու, հարազատ է ինձ թվում,
Երկինքը ինձ է կանչում, նա կանչում է ու տանում,
Եվ ես վեր եմ սլանում, երկինքներում սավառնում,
Սիրուդ մեջ եմ պարուրվում, փառքիդ մեջ եմ ես հալվում...
Երբ նայում եմ ես հեռու, հարազատ է ինձ թվում,
Երկինքը ինձ է կանչում, նա կանչում է ու տանում,
Եվ ես վեր եմ սլանում, երկինքներում սավառնում,
Սիրուդ մեջ եմ պարուրվում, փառքիդ մեջ եմ ես հալվում...