Աննա Հեդվիգ Բյուլ. «Վերջին Աղոթքը» (տեսաֆիլմ)
Ֆիլմը պատմում է էստոնացի միսիոներ Աննա Հեդվիգ Բյուլի մասին, ով 1909 թվականին առաջին անգամ ոտք դրեց Արևմտյան Հայաստան, Մարաշ, Կիլիկիա և այդ ժամանակվանից դարձավ հայերի մեծ բարեկամը` հետագայում իր կյանքը նվիրելով Եղեռնից փրկված հայ որբերին և այրիներին:
26 րոպե տևողությամբ ֆիլմը հիմնված է իրական փաստերի, Բյուլի և նրան հասցեագրված որբերի նամակների վրա: Ֆիլմում տեղ են գտել նաև 1909-ից մինչև 1980 ական թվականներին հայերի ճակատագրին վերաբերող պատմական ակնարկներ:
Ներկայացվում է նաև Հայոց Ցեղասպանության պատմական իրողությունը, ինչպես նաև Հալեպում հայերի կյանքը` 1915 թվականից հետո: Կյանքի վերջին տարիները Բյուլ Մայրիկն անցկացրել է գերմանական ծերանոցներից մեկում։
90-անց զառամյալ կինը՝ մահվան մահճում պառկած, մոռացել էր այն 6 լեզուները, որոնց նա ազատորեն տիրապետում էր, և աղոթում էր հայերեն։